بررسی آثار جداگانه و توأم مواد آلی و معدنی بر اندازه خاکدانه ها در یک خاک شور و سدیمی با بافت سیلت لوم

با توجه به تأثیر ساختمان خاک و پایداری خاکدانه ها بر فرسایش پذیری خاک و لزوم افزایش پایداری و مقاومت خاکدانه ها در برابر عوامل فرساینده ای مانند باد و آب، این تحقیق روی نمونه خاک سطحی (عمق20-0 سانتی متر) جمع آوری شده از اراضی زراعی حساس به فرسایش واقع در دشت چاهو (شهرستان مهر) در جنوب استان فارس انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار در 3 تکرار اجرا شد و تیمارها عبارت بودند از شاهد (بدون افزودن ماده اصلاح کننده)، گچ خالص، کاه و کلش خرد شده گندم، کود دامی، کاه و کلش همراه با گچ، کود دامی همراه با گچ هر کدام به میزان 1 درصد وزنی، سیمان در سطوح 3/0، 6/0 و 9/0 درصد وزنی و گچ همراه با سیمان 9/0 درصد وزنی. یک، چهار و هفت ماه پس از اعمال تیمارها با برداشت نمونه های 50 گرمی از هر تیمار، میزان خاکدانه های با اندازه های 53 تا 4000 میکرو متر به روش الک تر اندازه گیری شد و میانگین وزنی- قطر (mwd) آنها محاسبه گردید. نتایج نشان داد که کاربرد تیمارهای کود دامی و کاه و کلش به تنهایی یا همراه با گچ، متناسب با کاهش مقدار خاکدانه های با اندازه µm>106 باعث افزایش خاکدانه های با اندازه µm< 106 شده اند. هم چنین، تأثیر این تیمارها در افزایش میزان mwd ناشی از افزایش بیشتر خاکدانه های با اندازه µm<1000 بوده است. با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق، می توان کاربرد این تیمارها را برای افزایش مقاومت خاک های سیلت لوم حساس در شرایط مشابه پیشنهاد نمود.